Wat doe jij nou?
Het begin station in het leven van de Cobraan is de borrelzaal van Quintus. Op maandagavond voor de spiegel, op en rond de borreltafel is de Cobraan in zijn natuurlijke habitat. De 20 liter vaten zijn inmiddels verruilt voor wandtaps, die het bestuur met het oog op verhoogde bieromzet naast de spiegel heeft laten plaatsen. Zingen en zooien maakt dorstig, maar gelukkig is daar altijd onze barmhartige quaestor, en hij is nooit te beroerd om deze dorst te laven.
Het dispuut bestaat feitelijk uit een bonte verzameling van studerenden; economen, juristen, psychologen, medici, politicologen en vele anderen. Niet alleen de studies verschillen, ook de karakters zijn soms compleet tegengesteld. Cobra is een dispuut dat wordt gekenmerkt door uiterlijk vertoon, nadrukkelijke aanwezigheid en de onderlinge band. Cobra houdt van show, van de ludieke benadering en vooral van het niet op zijn gemak stellen van zijn omgeving.
Ook buiten de maandagborrels is Cobra zeer actief. We staan bekend om onze Biercantus, onze themaborrels, en de Biercantus die we een keer per jaar voor heel Quintus organiseren. Maar daar stopt het niet, want naast een dispuut zijn wij natuurlijk ook één grote vriendengroep. Er is altijd wel iets te doen, of het nou stappen, een pokeravond of een Game of Thrones marathon is, spontaniteit staat altijd hoog in het vaandel. Daarnaast hebben we natuurlijk ook georganiseerde dispuutsuitsjes- en reizen. Hieronder zijn verscheidene verhalen te lezen die Cobranen in hun tijd hebben meegemaakt.
Nou is het borrelen met Cobranen natuurlijk absurd mooi, maar soms snakt de Cobraan naar wat variatie. Dit verlangen wordt dan ook zeker in diverse momenten in een borreljaar beantwoord. Onder andere door de verschillende activiteiten die wij met vrouwendisputen doen!
Pasen staat wereldwijd bekend als het feest ter herdenking van Christus’ Verrijzenis uit de dood, echter is dat niet het enige dat verrijst tijdens Pasen, menige Cobraan herrijst brak op de vrijdagochtend om te kunnen shinen op de Illustere Paasbrunch die dit jaar met de mooie dames van LaRebelle op de planning stond. Nou doen wij bij Cobra niet aan de ’mainstream’ brunches. Aan brunchen komen wij dan ook niet echt aan.
Nadat er een paar croissantjes in je mik hebt geschoven. En een paar teugen van je (bij aankomst gekregen) fles poepel hebt genomen. Begint er een waar schouwspel van de ene naar de kant van het restaurant beginnen etenswaren elkaar door te kruisen. Geen sjaars is veilig, geen jasje onvervuild, geen kans onbenut. Het canvas: Het Quintus Restaurant, de kunstenaars: dat zijn wij. Als de laatste kwast strook is vervult. Gaat men over in de orde van de dag, iets waar elke Cobraan wel warm van wordt, een Paascantus (wel, nadat iedereen z’n of haar fles poepel leeg heeft!) Nadat je hier de longen uit je lijf hebt gezongen. Vind er nogmaals een herrijzing plaats namelijk de hernieuwde spirit om te zuipen als je de Quintus trap af hobbelt, om de dixo te betreden. En lekker met je Cobra vriendjes en de vrouwen van LaRebelle die heupjes te bewegen!
De eerste borrelavond van 2022. Half studerend Leiden zit in quarantaine, en nog onhandiger, half Cobra ‘21 is niet in staat om naar de Klik af te reizen voor wat pils en plezier. De resterende 4 besloten dit gemis te compenseren met een kratzitwedstrijd, in het donker, in de kou, op het klikveldje met 1,5 meter afstand. Dit omdat er eentje eigenlijk nog in quarantaine moest zitten, en de maandag met de boys niet zo makkelijk gecanceld wordt. De rest van de klik keek toe vanuit warme fusies hoe wij onze kratjes bestormden, en hoe deze sprint veranderde in een uitputtingsoorlog. Valse scores werden ter hand gesteld om een illusie van voorsprong te creëren, waarna Troy zijn groep 3 telskills nog even op de kratjes richtte. “Het kratje liegt niet!” riep hij uit, elke keer als hij de illusie van voorsprong ontkrachtte. Deze grote teller ontdekte later dat huissleutels in een wijde joggingbroek en een sprintje over het klikveldje geen bijster intelligente combinatie was. De wedstrijd werd kort stilgelegd, en 4 zaklampjes werden hoopvol op het gras gericht, gelukkig lagen de sleutels niet in het gras, maar gewoon verstopt in een diepe jaszak. “Nog maar 4 pils te gaan!” dacht Quinten en probeerde een eindsprint te maken, helaas was zijn maag het daar niet mee eens. Nu de vraag; had Quinten deze avond wel of niet gewonnen? Zijn kratje was als eerste op, maar daarna is hij net niet door zijn jaargenoten naar huis getild.
Er is mij gevraagd wat te schrijven over de nieuwjaarsborrel. Lullige opdracht want die was een paar maanden terug! Het voordeel van Cobra is dat er altijd bizarre dingen gebeuren die je niet kan vergeten! Vrijdag 29 april kwam het actieve dispuut met de reünisten tezamen om op de stal te borrelen. De boys waren de reünisten op aan het wachten met lauw pils in hun handen en met een glinstering van hoop in hun ogen. Want wat is nou een borrel met reünisten zonder alle indrukwekkende verhalen van vroeger te horen? Helemaal niks. Want als er iets te leren valt op een nieuwjaarsborrel dan is het dat het vroeger pas ECHT ludiek was, er pas ECHT goed werd gezopen en dat het vroeger ECHT hard was.
Maar welk voordeel heeft de toekomst van Cobra op het verleden van het dispuut? De gift van de jeugd. Tussen het gelach, gebrul en de sterke verhalen door werd er namelijk goed op zijn Cobraens pils verorberd. Maar de oude van dagen die maar al te graag wilden bijbenen met de jonge goden van LHD Cobra waren daar niet altijd toe in staat. En wanneer je net te diep in het glaasje hebt gekeken is het tijd voor 3 dingen. Speechen, zingen en nog een biertje.
Een van de reünisten was aan het flaneren in het OG Cobra jasje toen hij het dispuut als oudste Cobraan toesprak. Na decennia van oefening heeft hij er vast wel iets moois uit kunnen krijgen, maar die herinneringen ben ik helaas met mijn kater verloren. Voormalig Praeses Koen van de Knakworst daarentegen moest nog even oefenen met een blaadje voor z’n neus. Maarja, sjaarzen moeten leren.
Na het dispuutslied en de jaarliederen te hebben gezongen, wilde de reünisten laten zien dat ze na al die jaren nog steeds van Cobra en Cobranen houden. En laat het nou zo zijn dat Cobranen meer kunnen dan borrelen! Een reünist sprong achter de piano en de ander er boven op. Zo werd er een serenade uit de mouw getoverd. De Cobranen hebben de sterren van de nacht gezongen. Freddy Mercury zou trots zijn.
Na alle heisa zou je verwachten dat de oude van dagen een einde eraan zouden breien, maar niks was minder waar. Met de legendarische woorden ‘’Is er nog dixo?’’ zijn reünisten en actieve leden naar de kelder gestormd om de rest van Quintus onze epische dansmoves te laten zien. Er blijkt maar weer: “jong geleerd is oud gedaan”. Reünisten dansten samen met hun kinderen die dankzij hun dichtgetikte ouders inmiddels ook al bij Quintus hun plek hadden gevonden. Cobranen bleven het beruchte Cobradansje doen tot de hele zaal mee deed. uiteindelijk was Quintus klaar met ons en wij met Quintus. Het was immers 5 uur in de ochtend en thuis kom je niet vanzelf.
-Onderdeel van een langere proza genaamd het borrelverslag-
Bij aankomst geloofden wij onze ogen niet. Voor de Oude singels hadden gevallen Stimis en Cobranen zich kletsnat verzameld. Wachtend tot ze weer een beetje opgedroogd en op temperatuur waren zodat ze vervolgens weer ten strijden konden trekken. We besloten een kijkje te nemen in de tuin waar het allemaal gebeurde. Schoten werden hier continu gelost. Niemand was veilig. Onze vers aangestelde Praeses probeerde de infanterie nog aan te sturen maar het mocht niet helpen. Oorlogsmisdaden werden begaan. Ook de gang van de OS 58 was niet veilig. Velen casualties zijn gevallen en in jaren is er tijdens de waterborrel niet zo veel nat gemaakt. Iedereen vocht voor zichzelf. Toen ik een volledige emmer water over mijn hoofd kreeg snapte ik eindelijk hoe Bo’tjes zich voelen als Quinten langs komt op de maandag avond. Dit was voor mij een teken om terug te trekken. Deze strijd hadden we verloren maar de oorlog nog niet.
Nieuwjaarsborrel
Waterborrel
